ผ่านคืนหนาว เคล้าหัวใจ ทอใยรัก
จึงรู้จัก รักนั้น เป็นไฉน
ขอเวลา จงหยุดอยู่ แบบนี้ไป
ขอคล้องใจ สองใจ ไว้ตรงนั้น
แต่ไม่อาจ ฝืนฟ้า ชะตาต่ำ
คงมีกรรม ทำไว้ ให้โศกศัลย์
ต้องเหินห่าง ร้างลา ห่างไกลกัน
แล้วถึงวัน สิ้นสุด คำว่าเรา
เจ้าโควิด ที่แสนนาน นั้้นเป็นเหตุ
เริ่มอาเพศ ตั้งสามปี ที่โศกเศร้า
เราห่างกัน วันห่างไกล รักเริ่มเบา
แล้วคืนเหงา ทำรักนั้น พังทลาย
รักจากหนาว เศร้าจากเหงา สุดเศร้าสร้อย
รักที่คอย ด้อยไป จนสลาย
รักมั่นคง สัญญามั่น มันมลาย
รักสุดท้าย ให้รัก ยังรักเธอ